ShowCase

With this work, Michan Peters investigates the complexities of trauma – or in other words, unhealed emotional pain. This work looks at the individual as well as society. Trauma develops (whatever the reason) when emotions aren’t felt after an event. It may seem simple to feel our emotions, but it is very hard. Especially after an extremely painful or disturbing event, either big or small. When we don’t want to, or are unable to feel, our bodies have numerous ways to adapt. Often subconsciously, to cope and keep living. And although nothing might seem off for a while, unless it’s felt, the coping eventually turns against us. 

Whether it becomes an addiction to drugs, work, physical pain, or an inability to connect, at one point one might find themselves in a predicament. Our bodies and minds are always on sharp; we become exhausted. Sick. Just like the monkey, we might feel like it is the only way to keep ourselves, our thoughts, or the people around us save. We might not like it, but we cannot stop because of whatever is holding us in its grip. We Have-To-Take-It. 

From the outside looking in, it might seem crazy. Why would someone choose to act like this? Clearly, it’s not only dangerous to themselves, but to all those involved! If we would even notice that the individual is not okay. With this work, the artist wonders… How did he get here? What are the signs? What does Monkey need? How can he help himself, and how can we help him? Or in other words, what does he, or do we, must take, how to take it, and what is there to give? 

---

ShowCase V | OKTOBER 2025
BBB JOHANNES DEIMLING & MONIKA DEIMLING |

PEOPLE ARE PEOPLE
Monika Deimling & BBB Johannes Deimling

SPARE PARTS
Installation (doll parts, blue threads, motor), 2025

---

Geweest:

ShowCase IV | AUGUSTUS SEPTEMBER 2025
ESTHER DEN BROK | Smile, everybody hurts

Smile, everybody hurts | E

Iedereen draagt weleens een masker.
Om iets te verbergen.
Uit onzekerheid.
Uit verdriet.
Uit boosheid.

Iedereen wil zich weleens verschuilen achter een masker.
Om zich anders voor te doen.
Om sterker of beter te lijken.

Iedereen is weleens bang om ontmaskerd te worden.
Iedereen schuilt soms achter een masker. Mensen waar je aan voorbijloopt, zonder dat je ziet hoe ze zich werkelijk voelen.
 
Voorbijgangers.

Voorbijgangers zijn er genoeg in de Molenpoort — kijkend naar de etalages. Ze lopen langs de maskers. Misschien herkennen ze zichzelf erin. Misschien blijven ze even stilstaan, beseffend: Everybody hurts.
Om vervolgens weer verder te lopen — vrolijk, verdrietig, of allebei.
Misschien komen ze nog eens terug.

ShowCase III | JUNI JULI 2025 |
KEES HECK | Frank
Eindexamenwerk | 200 × 200 cm | Mixed media

Wat begon als een vergissing – een verkeerde inschrijving voor het vak tekenen – werd het begin van een nieuwe fascinatie. Sindsdien tekent en creëert Kees Heck onafgebroken. In “Frank” komt alles samen: stijl, gevoel, materiaal, en een stem die gehoord wil worden.

In dit 2×2 meter grote, explosieve werk ontvouwt zich het leven van Frank – een fictief personage dat leeft in het hoofd van de maker. Hij is bang, blij, verward, nieuwsgierig. Hij heeft vrienden, familie, een huisdier, en vooral: een hoofd vol gedachten. Frank voelt, denkt, vlucht, beleeft en vertelt. Zijn wereld is chaotisch en kleurrijk, vol emotionele lagen en rauwe verbeelding.

Het werk is een explosie van materiaal: acrylverf, olieverf, markers, potloden, duct tape, krijt, touw, karton, sigarendoosjes – en waarschijnlijk nog meer. Die veelheid past bij het thema: een geest die overloopt. Vervreemding, fantasie, innerlijke chaos – maar ook verwondering en humor.

Frank functioneert in verwarring. Hij leeft in wanorde. Maar dat is voor hem de normaalste zaak van de wereld. 

De kunstenaar nodigt je uit om in Franks wereld te stappen. Om even je eigen drukte te vergeten en die van een ander aan te kijken. Misschien zie je iets bekends. Misschien lijk je meer op Frank dan je dacht. Aldus Kees Heck….. @klotekees.

ShowCase II | MEI 2025 | “STICKER“
SASKIA KOSTER & EMMY BEENKEN