Autodidact Johan Hesselbach startte in 2015 met het maken van digitale collages en gebruikt veel verschillende foto’s en een tekenprogramma op verschillende apparaten zoals de Ipad. Dit leverde vooral veel kleurrijk en intrigerend werk op. Inmiddels is Johan van die methode steeds meer aan het afstappen omdat hij tot de conclusie kwam dat iedere laag of bewerking de kwaliteit van het uiteindelijke beeld teniet doet. Letterlijk en figuurlijk.
Op zoek naar een “nieuwe” directheid gebruikt hij zichzelf vaak als model (“…. ik ben altijd voorhanden en weet precies wat ik wil….”). Het werk is nu nog maar nauwelijks bewerkt. Alleen contrast, licht, verzadiging ed. zijn aangepast. Achtergrond, kleur en in dit geval klei worden van tevoren aangebracht. Dit recente werk zal Johan laten zien bij POPOP.
Tijdens de expositie zal Johan een performance doen waarin dit proces zichtbaar wordt…
Johans fascinatie gaat uit naar de menselijke geest, de menselijke kwetsbaarheid maar ook zijn kracht, zijn duistere en kwetsbare kanten… het menselijke onvermogen… In de foto’s zijn, het mysterie en de beheersing van licht belangrijke facetten. Door de realiteit van zijn eigen lichaam, de ogenschijnlijk dramatische, maar ook sensuele uitdrukking ervan bedekt met aarde in foetale positie, geeft troost: Wij komen voort uit de aarde. Wij zijn er één mee.
Johan: “Ik heb het werk zwart wit afgedrukt op papier en zo puur mogelijk gepresenteerd. Dicht op de huid, om de essentie weer te geven, zowel aards als spiritueel. De kwetsbaarheid, die bij blootstelling aan de natuurlijke elementen een grote kracht en schoonheid laat zien. Ik wil de werkelijke menselijke staat zichtbaar maken. Mijn gekleurde werken op doorzichtig voile, zijn een ode aan de levenskracht, de warmte, die ons onzichtbaar doorstroomt.’
