art space and performances nijmegen
Bij Jeanne Janssen voert experiment en onderzoek de boventoon. Haar werk kan een gevoel van onbehagen en verwarring oproepen. Zij werkt met alledaagse materialen met een bepaald lichte esthetiek en en brengt met licht, schaduw en vreemde voorwerpen verhalen die niet bestaan.
Miranda Rikken gebruikt, de tijdgeest, de plek, de stad. Ze maakt sculpturen die verbinden. Achter de ramen spreken “handen” woorden als “Hallo”.
The concept of ‘Nothing to see here’ stems from a fascination with what people choose to show and hide about themselves. In daily life, many things remain unseen, unspoken, and unacknowledged. These hidden aspects of life are incredibly intriguing. The idea of ‘everyone has their own cross to bear’ fascinates her as a personal need.
It is not possible to look inside someone’s mind, just as it is not possible to see through a blinded, wallpapered window or an impenetrable wall. But sometimes there is a crack through which a little light shines, a tear or a bit of transparency.
‘Nothing to see here’ – or is there?”
Vijf dagen per week van 9-17 uur was hij er ‘op kantoor’. Het verhaal gaat dat hij bij aanvang van zijn werkperiode in de verlaten kantoorruimte in een kartonnen doos onder andere dertig in een krampachtig handschrift volgeschreven vellen lijntjespapier aantrof. Met rode oortjes las hij de notities (van een voormalig ambtenaar?) door en hij besloot tenminste een gedeelte van deze absurde geschriften openbaar te maken. Tijdens het lezen maakte hij 54 potloodtekeningen en bundelde deze samen met de tekstfragmenten in het boekje ‘zonwering’.
Naast de broeierige, bizarre, verwarde en soms ook verwarrende wereld die in de notities wordt opgeroepen creëerde Drost middels een subtiele ingreep in de kantoorruimte tenslotte een sober tegenbeeld.
