The 8-day program titled “Course of Action” was held as part of PAS #80 and POPOP’s HUB #5, led by BBBJohannes Deimling and Monika Deimling of PAS-studies. The culminating performance art show on the 29th was a highlight of the program’s studies. (photo by Monika Deimling of Tobias Shaw Petersen)
DANCING STARS: Dakota Mokhammad Dancing Stars is een realistisch sprookje over het hebben van een identiteit en het ontbreken van een lichaam dat daarmee correspondeert.
IK VAL NIET / Elky Rosa Gerritsen & Daniëlle Brans (Photo : Henk Beenen)
Bij POPOP is deel I en deel III van het drieluik ‘bladgoudjongens’ van kunstenaar Bart Drost te zien. Deel II van dit drieluik is in een overlap en in samenwerking met De Nieuwe Gang in Beuningen gelijktijdig te zien.
Twee kunstenaars werken van 24 januari tot 18 februari 2022, samen bij POPOP in residentie. Daarna presenteren ze gelijktijdig hun werk. Beide kunstenaars werken met alledaagse materialen en bijzondere voorwerpen.
Bij Jeanne Janssen voert experiment en onderzoek de boventoon. Haar werk kan een gevoel van onbehagen en verwarring oproepen. Zij werkt met alledaagse materialen met een bepaald lichte esthetiek en en brengt met licht, schaduw en vreemde voorwerpen verhalen die niet bestaan.
Miranda Rikken gebruikt, de tijdgeest, de plek, de stad. Ze maakt sculpturen die verbinden. Achter de ramen spreken “handen” woorden als “Hallo”.
Vier vrienden beginnen in 2018 Kunstcollectief Mestlab31. Lucas Sloot, Barbara Walbrun, Joost Hoebe en Rosalie van Oorschot zijn alle vier kunstenaar, nieuwsgierig en soms een beetje ongeduldig. Inmiddels is het collectief uitgebreid met het nieuwste, filosofisch lid: Anna-Carolina Zuiderduin. Hoewel het werk van de vrienden erg verschillend is, begrijpen ze elkaar goed. Tijdens de expositie bij Popop, reageren Joost, Rosalie en Lucas op de ruimte, elkaars werk en op de kunst die ze Barbara hebben ontfutseld. Op het moment van deze expositie bestaat Mestlab31 uit: Lucas Sloot, Barbara Waldbrun, Rosalie van Oorschot en Joost Hoe .
Esther den Brok’s work defies categorization. It is a continuously evolving process that presents a new challenge for her with each new piece. Her process begins with a fascination for something, which often turns into an obsession. She becomes fixated on even the smallest of details. These details, in turn, lead to new fascinations and obsessions, fueling an endless internal restlessness that feeds her creative ideas.
The concept of ‘Nothing to see here’ stems from a fascination with what people choose to show and hide about themselves. In daily life, many things remain unseen, unspoken, and unacknowledged. These hidden aspects of life are incredibly intriguing. The idea of ‘everyone has their own cross to bear’ fascinates her as a personal need.
It is not possible to look inside someone’s mind, just as it is not possible to see through a blinded, wallpapered window or an impenetrable wall. But sometimes there is a crack through which a little light shines, a tear or a bit of transparency.
Bart Drost heeft al menig werkperiode als artist in residencemogen doen. In november was hij in deze hoedanigheid de gast van kunstenaarsinitiatief POPOP in Nijmegen en werkte hij één maand in het voormalig belastingkantoor.
Vijf dagen per week van 9-17 uur was hij er ‘op kantoor’. Het verhaal gaat dat hij bij aanvang van zijn werkperiode in de verlaten kantoorruimte in een kartonnen doos onder andere dertig in een krampachtig handschrift volgeschreven vellen lijntjespapier aantrof. Met rode oortjes las hij de notities (van een voormalig ambtenaar?) door en hij besloot tenminste een gedeelte van deze absurde geschriften openbaar te maken. Tijdens het lezen maakte hij 54 potloodtekeningen en bundelde deze samen met de tekstfragmenten in het boekje ‘zonwering’.
Naast de broeierige, bizarre, verwarde en soms ook verwarrende wereld die in de notities wordt opgeroepen creëerde Drost middels een subtiele ingreep in de kantoorruimte tenslotte een sober tegenbeeld.
Een Expositie met een heuse lunchpauze voor de mensen die door schilder Diederik Grootjans tijdens hun werk en hun lunchpauzes op het doek zijn vastgelegd. Veertig lunchpauzes, tachtig schilderijen.