Auteur: Joos

Lorenzo is een Italiaanse, onsuccesvolle volkszanger met een levendig nachtleven. Hij woont net buiten het uitgaanscentrum van het showbizzdistrict en de dames uit het showbizzleven gaan dan ook graag bij hem langs aan het einde van de nacht. Deze nachten waren aanvankelijk niet meer dan een doorsnee afterparty, waarop de glitter en glamour al in begint te zakken en traditioneel wat laatste pogingen worden gedaan. Tot op een avond, een van de dronken vrouwen de deur van het toilet per ongeluk een stukje open laat staan en Lorenzo een ogenblik naar binnen kan kijken. Dat hele korte moment waarin hij de vrouw in haar eigen wereld zag greep hem zo aan dat hij zijn leven in het teken heeft gesteld van het uitbreiden van dit moment.
www.loupatat.com

De beeldbewerker voegt enen en nullen samen, hij scheidt de spaanders van het blok. Zowel samenvoeging als scheiding zijn methodes om tot nieuwe beelden te komen.  www.jeuplastique.com

Het duurde niet lang voordat er zich kunstenaars aandienden voor dit geweldige initiatief. En laten we eerlijk zijn: hoe vaak krijg je de kans om een “gratis’’ werk van Grootjans in je handen te krijgen. En dan ook nog eens een portret van jezelf! Superleuk. Inmiddels zijn er meer dan zestig portretsessies geweest en er is gewerkt met allerlei materialen en media: acryl, olieverf, potlood, houtskool, pastel, aquarel, klei, foto, video, lood, leer, de pen en er is zelfs een lied!

Zestig plus 1 maal 2 werken van deze portretsessies worden getoond bij POPOP. Honderdtwintig portretten; zestig portretten van alle makers door Diederik en zestig portretten van Diederik door alle makers. 

Alle makers: Roy Soetekouw, Erik van Os, Henk van den Berg, Petra Terburg, Alexis Pors, Frank Tarenskeen, Erika Landman, Manuel Kurpershoek, Lenna van Ooijen, Gaby Haerkens, Sjoerd van der Heijden, Paul de Jager, Gerard Verschooten, Roderick Brenninkmeijer, Katja Maas, Rik Reeders, Jelle Slov, Marcel Rözer, Marjolein Menke, Eric Reijnen, Yolanda God, Jan Hoppenbrouwers, Jolande Adams, Maikel Verkoelen, Rene Donders, Jeannette Spierings, Els Smulders- Waijers, Mark Kuster, Han Dekker, Marcelle Schoenmaker, Ans Broeders, Hanneke van Broekhoven, Rinske Kegel, Milou Blankenheym, Sarah Wigman, Janneke Bos, Ernie Bossmann, Uwe Poth, Ali Gholami, Ze Catz, Sjaak Kaashoek, Floor van Kesteren, Joos van der Zanden, Yette Rohde, Carla Eijkhout, Charlotte Ankoné, H.C. Smulders, Hans van der Heul, Gerlinde Habekotté, Paul de Graaf, Lex Loman, Mieke van Zundert, Sven Hoekstra, Andrea Hofsteede, Jan-Herman Lamers, Angela Vi, Els Jacobs, Martha van der Linden, Mieke Koenen, Hanne Roo, Ineke Christiaans, Else van der Sloot, Peter Reijers, Simon Duijs, Peter Laarakker, Jac Splinter, Frans Drummen en Els Crum.

In deze tijd waar afstand en stilstand het nieuwe normaal zijn geworden denkt Elky Rosa Gerritsen na wanneer wij weer in een ruimte kunnen zijn om anderen te ontmoeten. Te zien. Te horen. Te raken. Aan te raken. Durven we nog wel aan te raken? Of is de ontwijkende dans een blijvend ritueel? Blijven we met grote bogen om de ander heen trekken? Aanraking is nu een potentieel gevaar en daar moeten we vanaf. Want als wij niet meer kunnen (aan)raken vervreemden wij ons dan niet van de ander en onszelf? 

In drie werken brengt ZIN een ode aan het zintuiglijke. Het is ook een zoektocht naar hoe je op afstand via het irrationele toch een diepe verbinding kunt  voelen. ZIN speelt met de grens tussen performance- en installatiekunst waarbij Elky Rosa Gerritsen de verhoudingen tussen toeschouwers, performers, alledaagse werkelijkheid en kunst op scherp zet. De toeschouwer wordt direct betrokken bij het werk. Uiteraard op 1,5 meter afstand.

“What to wear to the revolution?”
Strijders vormen een rode draad in het oeuvre van Ans van der Vleuten (1961). Als een antropologe bestudeert ze de soms bizarre aankleding, het machogedrag van de strijders alsmede het taalgebruik van de propaganda. De beelden van strijders, haalt ze overal vandaan, ongeacht tijdperk, herkomst of ideologie. De beelden gaan in een grote mixer samen met elementen uit fashionshows, lifestyle magazines, en idyllische vakantieparadijzen.
Haar interesse begon in de vroege jaren negentig met een fotoreportage die ze zag in een tijdschrift, over de strijders in een toen actuele oorlog. Ze zagen er angstaanjagend uit, de heren, en keken recht in de camera. Tot de tanden bewapend, uitgedost met roze pruiken, peignoirs en ovenwanten, poserend met enorme teddyberen. Een bizarre combinatie van carnaval en oorlog: gewelddadig, grof en theatraal, midden in de rauwe werkelijkheid van professionele moord en doodslag.

In her visual work, Inge Leuverink explores the fragility of the human being. Face to face with our mortality unravels life, layer after layer scrubbed away by time. It is reflected in vulnerability of the materials en the applied delaying techniques. Accumulation of text and image, scribbles searching their way, all leading to a poetic final image .
The artwork “Ab imo pectore”, from the depths of my heart, refers to fysical vulnerability of mankind. How easy the veined tissue is torn, the skin cracked….the fear to perish always immanent.
Inge Leuverink completed her education at ArtEZ Arnhem in 2019. Her art studio is located in Nijmegen. Next to her work as an artist, she’s an art teacher at the Marnix Academy in Utrecht. www.ingeleuverink.nl artwork@ingeleuverink.nl

Jonathan Stavleu combineert meerdere objecten in ruimtelijke diorama’s. Zijn kleine sculpturale installaties zijn vaak op zoek naar een manier om cinematische verhalen in een driedimensionale ruimte uit te voeren. Hij werkt daarbij vaak op schaal om grote momenten klein te doen voelen en kleine momenten groot. Hiervoor gebruikt hij vaak alledaagse huishoudelijke objecten die herkenbaar zijn voor de toeschouwer. De toevoeging van geluid, licht en beweging speelt vaak ook een belangrijke rol in zijn werk.
Stavleu is afgelopen zomer afgestudeerd van zijn Bachelor of Fine Art op de HKU in Utrecht https://www.jonathanstavl.eu/

Born in 1994, Doruk Kumkumoğlu is an artist / photographer living and working in Istanbul.
He works with printed and physical mediums, mainly revolving around concepts of perception, illusory representations, and the viewer – image relationship. Recently, his work is focused more on exploring photography / photographic image and its relationship between a variety of different mediums, in turn creating alternative approaches to photography in the context of its function and conceptual possibilities
www.dorukkumkumoglu.com/

Sadettin Bilal Bilal Savaş cooperated with Doruk.

Hoe benaderen we buurt waarin wij wonen? Hoe verhouden wij ons tot de publieke ruimte om ons heen? Hoe gevoelsmatig is ons functioneren werkelijk?

Ons lichaam eist ruimte op. Ik voel een behoefde om de ruimte om mij heen eigen te maken. Eigenlijk is dat heel territoriaal gedrag.

Jack Engelbrecht (Centurion, 1996) is een pas afgestudeerd beeldend kunstenaar die de fine arts opleiding heeft gevolgd aan ArtEZ Hogeschool van de Kunsten, te Arnhem. Jack is erg geïnteresseerd in de vergankelijkheid van het zijn en gelooft dat empathie begint bij een bereidheid om voor een korte tijd iemand anders te worden. Voor hem ligt de sleutel voor een alomvattend begrip in de repetitie. Repetitie en replicatie is hoe Jack zich verhoudt tot de buitenwereld en hij gebruikt hiervoor een mooie metafoor: “De manier waarop een koe haar voedsel verteert van de ene maag naar de andere; zo herhaal ik dingen en abstraheer/los ik ze zodanig op tot ze een eigen vorm aannemen voor mij.”

https://www.jackengelbrecht.com/

Daniëlle Brans: https://daniellebrans.nl

Petra de Vries: https://petradevries.nl

Acht beeldende kunstenaars hebben gemeen dat zij het “materiaal” (textiel, rubber, papier, keramiek, etc.) als een belangrijk element of uitgangspunt voor hun beeldende handelen beschouwen. Zij onderscheiden zich echter sterk van elkaar door de zeer persoonlijke wijze waarop zij dit “materiaal” vervolgens tot verbeelding brengen. De contrasten tussen de ingebrachte werken wat betreft vorm, techniek en stijl zullen groot zijn. De tentoonstelling MATERIAL SIDEKICK belooft daarmee visueel een zeer interessante tentoonstelling te gaan worden.