“The walking body has no history.
By walking, you escape from the very idea of identity, the temptation to be someone, to have a name and a history… The freedom in walking lies in not being anyone; for the walking body has no history, it is just an eddy in the stream of immemorial life.” (Frédéric Gros, A philosophy of walking)
De beklemming van het thuiszitten compenseerde Marjoke van de Plassche het afgelopen jaar door vanuit haar huis kilometers te wandelen langs de Waal. De wandelingen begonnen steevast tussen de huizen, waaierden willekeurig uit in de lege uiterwaarden en eindigden weer tussen bebouwing, als een ritueel met oneindig veel kleine variaties.
De eenvoud en ritme van het lopen leverden nieuwe mentale landschappen op, vol leegte, ruimte en vrijheid. Deze indrukken zette zij voor POPOP om in twee nieuwe ruimtelijke installaties waar je je als bezoeker tussendoor kunt bewegen. De gebruikte materialen wol en glas zorgen daarbij voor bijna tegengestelde ervaringen: waar de wol tactiel, warm, zacht en omhullend werkt, zorgt het transparante glas voor een zekere scherpte, klaarheid maar ook afstandelijkheid. De ervaringen worden versterkt door twee soundscapes, die verschillende werelden oproepen maar elkaar ook aanvullen.
Wie ben je, als je je door verschillende werelden beweegt?