Lex Loman geeft zijn mensfiguren en portretten graag een extra lading. Eenzaamheid en mentale onevenwichtigheid zijn voelbaar in zijn schilderijen. Geliefde onderwerpen zijn politiek, bedrijfsleven, de banken en maatschappelijk leed.
Lex Loman zegt daarover: “Ik zie lijdzaam toe hoe wij, gewone mensen, slachtoffer worden van soms totaal irrationele beslissingen van onze bestuurders. Ik ben er van overtuigd dat dit tot een ineenstorting zal leiden. Mijn schilderij “the last light of Vegas” getuigt daarvan: Een reeks gebouwen in schaars licht in een sombere sfeer… Daarnaast maken uitbuiting van Afrika en Griekenland, particuliere schuldenmakerij, criminele grondstoffenhandel en wapenhandel de westerse wereld tot een poel des verderfs’
Het werk is soms te vergelijken met dat van Francis Bacon, soms ruig geschilderd en dan weer meer ingetogen. Tijdens het schilderen zegt Lex zich als een wild beest te bewegen en valt hij zijn doek soms aan met de agressie van een beer. Hij zegt: “Soms ziet het er virtuoos uit, wat mij ook kritiek opgeleverd heeft: te virtuoos en te gemakkelijk geschilderd. Anderen zien het fysieke van mijn werk en kenmerken mij als een naïeve Neanderthaler met slimme momenten”.